Temat roku formacyjnego Ruchu Światło–Życie brzmi: „Wolni i wyzwalający”. Nawiązuje on do 40. rocznicy powstania Krucjaty Wyzwolenia Człowieka, która została uroczyście ogłoszona w obecności Jana Pawła II 8 czerwca 1979 r. w Nowym Targu. Ojciec Święty dzieło pobłogosławił. „Proszę, abyście przeciwstawiali się wszystkiemu, co uwłacza ludzkiej godności i poniża obyczaje zdrowego społeczeństwa, co czasem może aż zagrażać jego egzystencji i dobru wspólnemu, co może umniejszać jego wkład do wspólnego skarbca ludzkości, narodów chrześcijańskich, Chrystusowego Kościoła” – powiedział wówczas papież Polak.

Wakacje z oazą

Słowa „Wolni i wyzwalający” towarzyszyły również młodym z diecezji elbląskiej przeżywającym wakacyjne rekolekcje oazowe. W drugiej połowie sierpnia w Domu Formacyjnym św. Wojciecha w Mikoszewie odbyły się oaza Dzieci Maryi i Oaza Nowej Drogi I stopnia. W poniedziałek 26 sierpnia ich uczestnicy przeżywali dzień wspólnoty. Dołączyła do nich grupa Spotkań Małżeńskich, która także w tym czasie w ośrodku miała swoje rekolekcje. Wspólnota ta przez Stolicę Apostolską zatwierdzona została 15 lat temu, a jej założycielami są Irena i Jerzy Grzybowscy.

Podstawową formą działalności Spotkań Małżeńskich są trzydniowe zamknięte rekolekcje, podczas których mąż i żona są zachęcani do dialogu, żeby lepiej mogli się zrozumieć i odkryć na nowo rodzinę jako komunię osób inspirowanych wzajemną miłością. Małżeństwom towarzyszą kapłan i małżeństwa (animatorzy). W Mikoszewie rekolekcje przeżywało 10 rodzin, które przyjechały z różnych części Polski. Każdy dzień rozpoczynali Mszą się, później realizowali swój program formacyjny. Własne zajęcia mieli i dzieci, i młodzi. A ponieważ był to wyjazd wakacyjny, nie mogło zabraknąć zwiedzania – rodziny były m.in. we Fromborku i Gdańsku.

On słucha każdego słowa

– Symbolem naszego duchowego wzrastania jest ziarno, które każdy z uczestników zasiał na początku naszych rekolekcji – powiedział ks. Kajetan Jakubowski, moderator oazy Dzieci Maryi, przedstawiając grupę. Ania, jedna z oazowiczek, zaprezentowała roślinę, jaka wyrosła z jej ziarenka, a ks. Kajetan dodał, że ma to być metafora – znak duchowego wzrastania.

Uczestnicy rekolekcji zdobywali nowe duchowe umiejętności. Każdego dnia uczestniczyli m.in. w tzw. wyprawie otwartych oczu. Podczas niej w przyrodzie, w tym wszystkim, co nas otacza, obserwowali działanie Pana Boga w naszym życiu. Powtarzano, że każdy z uczestników oazy jest wezwany do tego, by stawać się jak Pan Jezus, by wzrastać do świętości. Kolejną grupę, Oazę Nowej Drogi st. I, która realizowała swój program rekolekcyjny, tworzyli głównie uczniowie klasy VI. Do Mikoszewa przyjechali nie tylko z diecezji elbląskiej, ale i pelplińskiej. Ich spotkanie trwało od 13 do 29 sierpnia. Dla Kingi były to czwarte rekolekcje wakacyjne. – Przez pierwsze pięć dni zadawaliśmy sobie pytanie: „Kim jestem?”. Ja zastanawiałam się nad tym wcześniej. Odpowiedź Pan Bóg dał mi już pierwszego dnia. Powiedział mi, że jestem Jego dzieckiem – opowiada Kinga.

Powtarzane to jest w czasie każdej oazy, jednak Kinga uważa, że tym razem przez te słowa Pan Bóg chciał jej powiedzieć, iż ma ona godność, jest Jego stworzeniem i przez to ma wartość. Rekolekcje oazowe to także adoracja Najświętszego Sakramentu. – Był to czas, kiedy naprawdę poczułam obecność Pana Boga i wiedziałam, że słucha każdego mojego słowa. Cieszę się, że mogłam tu być. Mogłam poznać i pokochać Go jeszcze bardziej – zaznacza Kinga.

Wspólnoty, które się uzupełniają

Uroczystej Mszy św. w czasie dnia wspólnoty przewodniczył bp Wojciech Skibicki. – Cieszę się, że jesteśmy tutaj i stanowimy Kościół lokalny. Każda z tych grup jest potrzebna i one nawzajem się uzupełniają, bo to są poszczególne etapy naszego życia duchowego, a także odnajdywania tego, co Pan Bóg dla nas przygotował – powiedział.

Wskazał również, że takie spotkanie jest zawsze z jednej strony spotkaniem z Jezusem – spotkaniem wiary, ale także spotkaniem z Jezusem w drugim człowieku. Osoby, z którymi się przyjaźnimy, rozmawiamy, bawimy i modlimy, są dla nas darem, prezentem od Pana Boga. Chrystus przychodzi przez drugiego człowieka i za to jesteśmy wdzięczni. Wspomnienia z tego czasu będą wiązały się nie tylko z pogodą, miejscem, wybrzeżem, morzem czy piaskiem, ale przede wszystkim z relacjami, przyjaźniami, wspomnieniami czasu modlitwy, zabawy, radości.

– To jest to, co pozostanie w naszych sercach. Bliskość drugiego człowieka, w którym jest obecny Jezus – zaznaczył. Biskup Wojciech podziękował również młodym za to, że uczestniczą w oazie. Za to, że czas wakacji chcieli spędzić z Panem Bogiem i tymi, którzy są blisko Niego. Z młodymi w czasie oazowych rekolekcji byli księża: Maksymilian Ślizień, Piotr Kanarek, Arkadiusz Burandt i Kajetan Jakubowski.•