Święta Cecylia miała niewiele wspólnego z muzyką. Nie zachowały się żadne przekazy jakoby była muzycznie wykształcona, prawdopodobnie nie potrafiła także czysto śpiewać. Jednak to właśnie ona jest patronką muzyki kościelnej, a chórzyści, organiści i kantorzy oddają jej regularnie cześć. Dlaczego tak się dzieje starał się wyjaśnić ks. Marcin Pinkiewicz uczestnikom obchodów Dnia Cecyliańskiego, które odbyły się w Elblągu 22 listopada.

Pomaga w tym pochylenie się nad powstałą w średniowieczu antyfoną liturgiczną, ku czci tej świętej męczennicy, która mówi: „Podczas gdy brzmiały organy, dziewica Cecylia śpiewała w swoim sercu Jedynemu Bogu”. - Istotą tej antyfony jest wskazanie na bezgłośną pieśń, która wydobywa się prosto z serca. Pieśń słyszaną tylko przez Boga - mówił kapłan.

Te słowa wskazują na to co jest najważniejsze w wykonywaniu muzyki w kościele. - Chodzi tu bowiem właśnie o serce, o to co się w tym sercu dzieje, o to co się z tego naszego serca wydobywa. Ważny jest śpiew ustami, ale pozostaje on martwy i bezużyteczny, jeżeli nie będzie połączony ze śpiewem naszego serca, jeżeli nie będzie angażował naszego wnętrza. Dla nas chrześcijan, a zwłaszcza dla muzyków kościelnych, organistów, chórzystów - „śpiewać Panu pieśń nową” oznacza także śpiewać Panu pieśń serca. Taki śpiew wprowadza piękno, harmonię  i pokój wewnętrzny w duszy śpiewającego. Pozwala trwać przy Pięknie Najwyższym, motywuje do dzielenia się dobrem z bliźnim - podsumowywał.