Nawiązując do wiersza „Choinka” Juliana Tuwima „Wszechświat stał w pokoju/ Świąteczną choinką” ks. Józef Naumowicz w książce „Historia świątecznej choinki” tłumaczy: „istotnie drzewko może być »wszechświatem« sensów, symboli, obyczajowego kolorytu, a także ziemskich i nieziemskich mocy, radości i nadziei”. Kapłan zwraca równocześnie uwagę, że wiele mogą sugerować pachnące igliwiem zielona jodła, sosna, świerk, które na święta wnosi się do naszych pokoi, stawia u ich stóp szopkę.

Zagościła w polskim domu

Felicja Gosieniecka w 1926 roku w „Choince polskiej” pisała, że „drzewko wigilijne przybyło do nas od zachodniego sąsiada Niemca”, ale „dziwnie prędko zyskało prawo obywatelskie w domu polskim”. Początkowo drzewko to zaczęło pojawiać się w Warszawie i Gdańsku. W źródłach spotkać można informację, że najpierw przyjęło się w środowisku mieszczańskim i inteligenckim.