Pielgrzymka piesza to taki czas w roku, kiedy nie używamy słów „pani”, „pan”. Pątnicy zwracają się do siebie „siostro”, „bracie”. Idąc do Matki Bożej na Jasną Górę, tworzą jedną pielgrzymkową rodzinę. W tym roku z diecezji elbląskiej wyruszyli po raz 30. Towarzyszy im hasło „Chcemy ujrzeć Jezusa”.

Do tych słów odwołują się kapłani podczas głoszonych w grupach konferencji. Pomagają one w odnalezieniu odpowiedzi na pytanie, gdzie można spotkać Jezusa. W Kościele, w świętych, w drugim człowieku, w otaczającym nas świecie, w przyrodzie. – Jednym z tematów konferencji jest spotkanie Jezusa poprzez Jego Matkę Maryję, do której idziemy – mówi o. Damian Basarab, ojciec duchowny EPP, przewodnik grupy Franciszek.

Pielgrzym na całe życie

– EPP wiele wniosło do mojego życia – mówi Aleksandra Anders-Siekowska, która na Jasną Górę pielgrzymowała z grupą Adalbertus Prabuty w latach 2011–2017. Później dwukrotnie wędrowała z Pomezanią Iława, przechodząc część trasy. O pójściu na Jasną Górę pomyślała po rekolekcjach Odnowy w Duchu Świętym. Dziś ocenia, że pielgrzymować zaczęła w kluczowym momencie kształtowania się jej osobowości, planów na przyszłość, wchodzenia w dorosłość. – Były to wakacje przed klasą maturalną, intencja wówczas była oczywista – zdać dobrze maturę i dostać się na studia. Pielgrzymowanie ma ogromną siłę przyciągania, można przemyśleć wiele spraw, na co nie ma czasu w codziennym zabieganiu. Jest to czas spotkania z żywym Bogiem obecnym wśród ludzi, których spotykamy w grupach czy też stojących na poboczu drogi i machających do pielgrzymów, przygotowujących posiłki bądź przyjmujących na nocleg – wymienia.