W Wyższym Seminarium Diecezji Elbląskiej 1 grudnia odbyła się konferencja naukowa pt. „Chorzy i cierpiący w Prusach Królewskich”. W wydarzeniu wzięli udział naukowcy z uniwersytetów w całym kraju, m.in. z Gdańska, Torunia, Poznania, Olsztyna i Warszawy. Organizatorami wydarzenia były Diecezja Elbląska oraz Instytut Historii Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego.

Jak przypominał prowadzący spotkanie ks. prof. Wojciech Zawadzki, była to już siódma z kolei konferencja organizowana w murach WSD poświęcona przeszłości naszego regionu. Poprzednie dotyczyły m.in. wartości historycznej metrykaliów, relacji międzywyznaniowych, życia Polaków w Prusach Wschodnich i Zachodnich czy też roli kobiet na tych terenach przed 400 laty.

– Choroba i cierpienie nierozłącznie związane są z naszą egzystencją. Cierpienie od zawsze towarzyszyło narodzinom. Choroby i cierpienia nieraz zbyt wiele jest w trakcie życia. Ale są one wpisane w przemijanie człowieka – wskazywał ks. prof. Zawadzki.

– Nie ma dobrej odpowiedzi na pytanie, czy choroba, cierpienie i przemijanie mają sens. Chyba jedyną spójną próbę odpowiedzi na to pytanie przynoszą systemy religijne, które nadają mu wartość transcendentną, mistyczną, a nawet zbawczą – dodawał. Poruszana tematyka była różnorodna, ale obracała się wokół tego, jak wyglądało chorowanie i leczenie od XVI aż do schyłku XVIII wieku. Prelegenci wygłosili konferencje poświęcone m.in. szpitalom w miastach Prus Krzyżackich i Królewskich czy działalności lekarzy toruńskich w drugiej połowie XVII wieku. Poruszone zostały także kwestię tzw. melancholii, czyli problemów psychicznych i związanych z nimi samobójstw. Uczestnicy panelu rozmawiali także o ofiarach przemocy fizycznej i obrażeniach ciała, jakie odnotowywano wówczas w szpitalnych księgach. Eksperci wyjaśniali ponadto jak wyglądała posługa cierpiącym i zarażonym, którą nieśli jezuici gdańscy, oraz o tym, jak Prusy zmagały się z epidemią dżumy, która nawiedziła te tereny w XVIII wieku. Spotkanie zakończył panel dyskusyjny z udziałem prelegentów.