Mennonici prawo do zakładania własnych cmentarzy uzyskali XVIII wieku. Wcześniej chowani byli na cmentarzach katolicko-ewangelickich.

Największy cmentarz mennonicki na terenie Żuław znajduje się w Stogach. Został założony w 1768 roku. Do dziś zachowało się na nim ponad 90 nagrobków. 78 z nich to charakterystyczne dla cmentarzy mennonickich stele. Najstarsze nagrobki pochodzą z początku XIX wieku.   

Stele to ustawiane pionowo płyty nagrobne wykonywane z kamienia albo - w przypadku mniej zamożnych rodzin - z drewna. Inną formę nagrobków na cmentarzach stanowią cippusy, czyli ścięte drzewa oraz krzyże. Wszystkie te formy charakteryzowały się bogatym wzornictwem. Np. na stelach umieszczano wiele różnorodnych znaków, napisów i obrazów związanych z symboliką życia i śmierci.

Cmentarz mennoniciki w Barcicach otoczony jest lasem, od głównej drogi oddalony o ok. 150 metrów. Znajduje się na min kilkadziesiąt nagrobków z XIX i XX wieku. Przeważają na nim obudowy z lastriko. Dobrze zachowane również nagrobki w formie pni ściętych drzew, dwa głazy oraz 9 steli z typowymi dla mennonitów motywami.  

Mennonici to wyznanie protestancki powstałe w 1539 roku w Holandii. Ich cmentarze zakładane zwykle były w dużej odległości od wsi. To najprawdopodobniej miało największe znaczenie na fakt, iż wiele z nich zachowało się do dziś.