Jednym z najbardziej wymownych zwyczajów adwentowych jest wieniec adwentowy. Zwyczaj umieszczania w domu zielonego wieńca z czterema świeczkami zrodził się we wschodnich Niemczech. Wywodzi się on z symboli światła, które występowały w folklorze przy końcu listopada i na początku grudnia.

Chrześcijanie przechowali i utrzymali wiele z tych symboli światła i nadali im ewangeliczną interpretację. Dlatego wskazane jest, aby w każdej rodzinie chrześcijańskiej został umieszczony i pobłogosławiony wieniec adwentowy – czytamy w „Rytuale rodzinnym” autorstwa biskupa Józefa Wysockiego. Państwo Mikulakowie ustawiają wieniec w swoim domu co roku. – Wcześniej w ogóle nie wiedzieliśmy o takim zwyczaju adwentowym – mówi Elżbieta Mikulak. Wszystko zmieniło się po wstąpieniu do wspólnoty „Betania”, której twórcą jest właśnie biskup Wysocki. – To właśnie tam dowiedzieliśmy się m.in. o takich zwyczajach i o tym, czym tak naprawdę jest Adwent – dodaje pani Elżbieta. Zgodnie z wytycznymi zawartymi w „Rytuale rodzinnym” wieniec państwa Mikulaków wykonany jest z gałązek świerkowych. Cztery świece symbolizujące cztery niedziele adwentowe mają również odpowiednie kolory, najczęściej w zależności od szat liturgicznych poszczególnych niedziel, tzn. trzy koloru fioletowego i jedna koloru różowego. – Mogą to być też inne kolory, symbolizujące radość oczekiwania. W tym roku np. mamy świece czerwone i białą, na trzecią niedzielę Adwentu, czyli tzw. niedzielę radosną – wyjaśnia Leszek Mikulak. Kiedy zapalamy świece wieńca adwentowego? – Zapalamy je np. podczas wspólnego brewiarza oraz na czas posiłków – mówi pan Leszek. Ten wieniec ma również, zdaniem państwa Mikulaków, na co dzień przypominać, czym dla katolików jest Adwent. – Wiemy bowiem, że jest szczególnym okresem liturgicznym, a chcielibyśmy, żeby ten Adwent domowy również był czymś specjalnym – tłumaczy pan Leszek. Jak dodaje, obecność wieńca w domu uświadamia także, że rodzina jest wspólnotą, i to najważniejszą. Sam wieniec często staje się również symbolem dla innych, może mieć więc wymiar ewangelizacyjny. – Czasem, jeśli odwiedza nas ktoś, dla kogo obecność wieńca nie jest tak oczywista jak dla nas, i pyta, czym on jest, wówczas bardzo chętnie o nim opowiadamy – mówi pani Elżbieta. – Staramy się, aby ten zwyczaj dotarł do jak największej liczby osób, bo w dzisiejszych czasach wielu ludziom to po prostu ucieka. Pan Leszek tłumaczy, że wieniec jest symbolem, który uświadamia, że istotą przygotowań świątecznych nie powinna być konsumpcja. – Adwent to czas oczekiwania na Boże Narodzenie, na powtórne przyjście Pana Jezusa – mówi pani Elżbieta. A jak dziś właściwie przeżywać Adwent? „Rytuał rodzinny” biskupa Wysockiego jest w zasadzie gotową odpowiedzią na to pytanie – przyznają zgodnie państwo Mikulakowie. W lekturze tej można znaleźć wiele porad i pomysłów dotyczących zwyczajów towarzyszących temu okresowi. – W wielu parafiach i domach wciąż żywa jest tradycja kalendarzy adwentowych. Gdzie indziej są również tzw. pnie adwentowe czy też bardziej znane świece i lampiony – wymienia przykłady z książki pan Leszek. Znajdziemy w niej również odpowiednie modlitwy i czytania. Każdy więc może odnaleźć odpowiednią dla siebie formę przeżywania tego szczególnego okresu. Ta wyjątkowa książka przydaje się także w każdym innym okresie liturgicznym oraz przy wszystkich wyjątkowych okazjach. – Pamiętam, kiedy córka znajomej wychodziła za mąż, koleżanka wiedziała, że ma pobłogosławić dzieci, ale była tak przejęta sytuacją, że nie miała kompletnie pomysłu, co mogłaby powiedzieć – wspomina pani Elżbieta. – Na ratunek przyszedł „Rytuał”. Znajomi odnaleźli w nim odpowiedni fragment Ewangelii do odczytania i tekst błogosławieństwa rodziców. Tak więc z całą pewności jest to nieoceniona książka, która przyda się w każdym domu – przekonują zgodnie małżonkowie.