Kiero

– ksiądz kierownik Elbląskiej Pielgrzymki Pieszej. Skrót używany najczęściej w piosenkach, jakie powstają na trasie o odpowiedzialnym za całe to zamieszanie i specjalnie dla niego.

Pilot

– osoba prowadząca pielgrzymkę. Pilotów dzielimy na chodzących i jeżdżących. Ci pierwsi prowadzą kolumnę pątników, a drugich pielgrzymi najczęściej słyszą, gdy docierają do postoju i opuszczają go. Charakterystyczny gadżet – megafon.

Ksiądz przewodnik

– kapłan odpowiedzialny za grupę. Do niego należy ostatnie słowo w grupie. Niektórzy właśnie tak tłumaczą religijno-pokutny charakter pielgrzymki: religijny, bo z księdzem, i pokutny, bo... z księdzem.

Porządkowy

– osoba w pomarańczowej kamizelce i lizakiem w ręce, biegająca wokół grupy. Jest niczym Superman, bo potrafi zatrzymać rozpędzoną lokomotywę. No, może nie lokomotywę, ale ciężarówkę już tak (czyt. kieruje ruchem). Porządkowego każdy bezwzględnie słucha i nie dyskutuje z nim. Charakterystyczny gadżet – gwizdek.

Lewa wolna!

– słowa najczęściej wypowiadane w ciągu dnia przez porządkowego. Oznaczają, że zagęszczenie pielgrzymów w grupie musi ulec nagłemu zwiększeniu. Po chwili grupę mija duży obiekt typu kombajn, ciężarówka lub... ksiądz przewodnik z innej grupy.

Krzyżowy

– osoba idąca na przodzie grupy i niosąca krzyż. Funkcja prestiżowa, ale i odpowiedzialna. W zasadzie można wpisywać do CV.

Piguła

– to do tej osoby zwracają się kontuzjowani pielgrzymi. Najwięcej pracy ma wieczorami. Medyczni mają złote ręce. „Umierający” wieczorem pątnik po spotkaniu z nią (nim) rano wyrusza w trasę jak nowo narodzony.

Tuba

– sprzęt nagłaśniający. Pątnicy noszą ją na plecach. Chcesz zaimponować dziewczynie na pielgrzymce? Zgłoś się do tuby, ale tak przynajmniej z 10 razy.

Radiotechnik

– osoba odpowiedzialna za tubę, mikrofony itp. Jeśli wszystko działa sprawnie, to jego zasługa. Jeśli coś się zepsuło, to nie jego wina.

Trupiara

– samochód podążający za ostatnią grupą. Jadący nim medyczni zabierają do niego tych, którzy nie mogą dalej iść. Umęczony pielgrzym najczęściej na trupiarę czeka w… rowie.

Asfaltówka

– uczulenie, jakie pojawia się najczęściej na nogach w upalne dni. Bardzo swędzi. Ale nie ma co się bać – pielgrzymkowi medyczni mają na nią sposoby.

Muzyczni

– osoby, które prowadzą śpiew i grają na instrumentach w grupie. Czasem to jest po prostu ten, który weźmie swoją gitarę.

Pocztówka

– osoba, która w plecaku ma pielgrzymkowe pocztówki i znaczki. Z pielgrzymki – z pozdrowieniami – wysyłamy nie tylko SMS-y.

Poczta

– samochód, w którym na postoju można zaopatrzyć się w coś słodkiego i napoje. Drugie śniadanie złożone z coli i czekolady daje kopa na cały dzień.

Kwatermistrz

– osoba odpowiedzialna za to, że grupa ma gdzie spać i gdzie się umyć. Przygotowuje posiłki pielgrzymom. Bardzo często, kiedy wszyscy wyruszą już w dalszą drogę, kwatermistrzowie zostają na postoju – w miejscu, gdzie był nocleg – i sprzątają.

Kwatera

– nocleg u gościnnych gospodarzy w domu. Luksus niedostępny dla grup namiotowych.

Lucky Luke

– tego opisać się nie da. To trzeba przeżyć. Najczęściej o tym, co to jest, przekonują się panowie po przejściu wielu kilometrów w upale. Dlatego jeśli ktoś idący na pielgrzymkę po raz pierwszy zobaczy u doświadczonego pielgrzyma mąkę ziemniaczaną, niech się nie dziwi i nie pyta: po co to?

Przeprośna górka

– miejsce pożegnań, podziękowań za wspólnie przeżyty czas. Na Elbląskiej Pielgrzymce Pieszej jest to przedostatni postój przed wejściem na Jasną Górę. Nie brakuje śmiechu ani łez. W tym miejscu zapadają też decyzje o ponownym wyjściu w drogę za rok.