kiero – ksiądz kierownik Elbląskiej Pielgrzymki Pieszej. Skrót używany najczęściej w piosenkach, jakie na trasie powstają o – i specjalnie dla – odpowiedzialnego za całe to zamieszanie.

pilot – osoba prowadząca pielgrzymkę. Pilotów dzielimy na chodzących i jeżdżących. Ci pierwsi prowadzą kolumnę pątników. A drugich pielgrzymi najczęściej słyszą, wchodząc i wychodząc z postoju. Charakterystyczny gadżet – megafon.

ksiądz przewodnik – kapłan odpowiedzialny za grupę. Do niego należy ostanie słowo w grupie. Niektórzy właśnie tak tłumaczą religijno-pokutny charakter pielgrzymki: religijny, bo z księdzem i pokutny, bo... z księdzem.

porządkowy – osoba w pomarańczowej kamizelce i z lizakiem w ręce, biegająca wokół grupy. Jest niczym superman, bo potrafi zatrzymać rozpędzoną lokomotywę. No może nie lokomotywę, ale ciężarówkę już tak (czyt. kieruje ruchem.) Porządkowego każdy bezwzględnie słucha – nie dyskutuje. Charakterystyczny gadżet – gwizdek.

"Lewa wolna!" – słowa najczęściej wypowiadane w ciągu dnia przez porządkowego. Oznaczają, że zagęszczenie pielgrzymów w grupie musi ulec nagłemu zwiększeniu. Po chwili grupę mija duży obiekt typu kombajn, ciężarówka lub... ksiądz przewodnik z innej grupy.

krzyżowy – osoba idąca na przedzie grupy i niosąca krzyż. Funkcja prestiżowa, ale i odpowiedzialna. W zasadzie można wpisywać do CV.

piguła – medyczna. Najwięcej pracy ma wieczorami. To do tej osoby zwracają się kontuzjowani pielgrzymi. Medyczni mają złote ręce. "Umierający" wieczorem pątnik po spotkaniu z nią (nim) rano wyrusza w trasę jak nowo narodzony.

tuba – sprzęt nagłaśniający. Pątnicy naszą ją na plecach. Chcesz zaimponować dziewczynie na pielgrzymce? Zgłoś się do tuby, ale tak przynajmniej z 10 razy.

radiotechnik – osoba odpowiedzialna za tubę, mikrofony, itp. Jeśli wszystko działa sprawnie, to jego zasługa. Jeśli coś się zepsuło, to nie jego wina.

trupiara – samochód jadący za ostatnią grupą. Jadący nim medyczni zabierają do niego tych, którzy nie mogą dalej iść. Umęczony pielgrzym najczęściej na trupiarę czeka… w rowie.

asfaltówka – uczulenie, jakie pojawia się najczęściej na nogach w upalne dni. Bardzo swędzi. Ale nie ma co się bać – pielgrzymkowi medyczni mają na nią sposoby.

muzyczni – osoby, które prowadzą śpiew, grają na instrumentach w grupie. Czasem to jest po prostu ten, który weźmie swoją gitarę.

pocztówka – osoba, która w plecaku ma pielgrzymkowe pocztówki i znaczki pocztowe. Z pielgrzymki – z pozdrowieniami – wysyłamy nie tyko SMS-y.

poczta – samochód, w którym na postoju można zaopatrzyć się w coś słodkiego i do picia. Drugie śniadanie złożone z coli i czekolady daje kopa na cały dzień.

kwatermistrz – osoba odpowiedzialna za to, że grupa ma gdzie spać i gdzie się umyć. Przygotowuje posiłki pielgrzymom. Bardzo często, kiedy wszyscy chodzący wyruszą już w dalszą drogę, kwatermistrzowie zostają na postoju – w miejscu, gdzie był nocleg – i sprzątają.

kwatera – nocleg u gościnnych gospodarzy w domu. Luksus niedostępny dla grup namiotowych.

Lucky Luke – tego opisać się nie da. To trzeba przeżyć. Najczęściej – co to jest – przekonują się panowie po przejściu wielu kilometrów w upale. Dlatego jeśli ktoś idący na pielgrzymkę po raz pierwszy zobaczy u doświadczonego pielgrzyma mąkę ziemniaczaną niech się nie dziwi i nie pyta: po co to?

przeprośna górka – miejsce pożegnań, podziękowań za wspólnie przeżyty czas. Na Elbląskiej Pielgrzymce Pieszej jest to przedostatni postój przed wejściem na Jasną Górę. Nie brakuje śmiechu ani łez. W tym miejscu zapadają też decyzje o ponownym wyjściu w drogę za rok.