Herb biskupi zwieńczony jest zawsze zielonym kapeluszem z dwoma sznurami zakończonymi sześcioma chwostami w trzech rzędach. Kapelusz herbowy wywodzi się od dawnego nakrycia głowy pielgrzymów, a jego kolor symbolizuje dobrego pasterza, wiodącego swoją owczarnię na zielone pastwiska.

W tle za tarczą herbową widnieje krzyż łaciński, wskazujący na Chrystusa.

Zasadnicza część herbu to godło umieszczone na tarczy, która została podzielona na cztery pola: dwa czerwone i dwa niebieskie, przez skrzyżowanie pastorału i włóczni. Elementy te symbolizują św. Wojciecha, który − jak wskazują badania wielu historyków − prawdopodobnie poniósł męczeńską śmierć w Świętym Gaju nieopodal Elbląga.

W górnym czerwonym polu znajduje się pięciopłatkowa srebrna róża – znak rodu Sławników, z którego pochodził św. Wojciech.

W dolnym czerwonym polu: księga Ewangelii, a na jej kartach greckie litery Alfa i Omega – symbole Jezusa Chrystusa. Księga nawiązuje do zawołania biskupiego: „Ewangelia źródłem radości”, umieszczonego na szarfie pod herbem. Kolory w godle także mają znaczenie: czerwony symbolizuje w heraldyce wspaniałomyślność, hart ducha i waleczność; niebieski czystość, lojalność i wierność.