Wspólnie z najbliższą rodziną, siostrami z elbląskiej wspólnoty i zaproszonymi kapłanami w sobotę 17 kwietnia s. Maria Mirosława od Chrystusa Króla, klaryska, świętowała 50. rocznicę ślubów zakonnych. Mszy św. dziękczynnej przewodniczył bp Jacek Jezierski.

- Dziękujemy dzisiaj Panu Bogu za dar powołania do życia w klasztorze, w odosobnieniu, który otrzymała s. Maria Mirosława. Dziękujemy Panu Bogu za dar wytrwania, który przyjęła, nie zmarnowała go, trwając przez 50 lat we wspólnocie sióstr św. Klary. Dziękujemy Panu Bogu za charyzmat siostry jubilatki, to jest za obecność i modlitwę przed Najświętszym Sakramentem. Jesteśmy również wdzięczni siostrze za jej stabilność, konsekwencję i związanie ze wspólnotą w Elblągu - powiedział bp Jezierski.

Biskup elbląski zaznaczył, że siostry klaryski czuwają przy Najświętszym Sakramencie według ustalonego porządku, we dnie i w nocy. - S. Maria Mirosława weszła w ten rytm, podejmuje ten trud, nabyła tę umiejętność. Czcigodna jubilatka wytrwale wpatruje się w tajemnicę Jezusa, w Jego obecność w Najświętszym Sakramencie, a poprzez ten sakrament w świecie, historii, Kościele. S. Mirosława czuwa przy Chrystusie, nieustannie pamięta o Nim i swoim życiem nam, zajętym rozmaitymi sprawami, o Nim przypomina - zaznaczył bp Jezierski.

Maria Krystyna Kaliszewska urodziła się w uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, 15 sierpnia 1946 r. w Wysinie. Po ukończeniu szkoły podstawowej naukę kontynuowała w pięcioletnim liceum pedagogicznym w Kościerzynie. Po zdaniu matury studiowała matematykę na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. W tym czasie związała się z duszpasterstwem akademickim prowadzonym przez księży jezuitów. Studia przerwała, by wstąpić do zakonu. Pierwsze lata formacji spędziła w Bydgoszczy. Do Elbląga trafiła po złożeniu ślubów czasowych.

Przez lata za klasztornymi murami s. Mirosława pełniła wiele funkcji. Ukończyła Szkołę Formatorek Zakonnych w Krakowie, co pozwoliło jej pełnić funkcję radnej i mistrzyni nowicjatu.

W życiu zakonnym s. Maria Mirosława umiejętnie łączy kilka duchowych dróg. Pierwszą jest ignacjańska, którą poznała w czasie studiów matematycznych. Kolejna to duchowość karmelitańska, w której rozkochała się dzięki wielkim świętym Karmelu - św. Teresie Wielkiej i św. Janowi od Krzyża. I ostatnia, czyli duchowość franciszkańska, która, obok klariańskiego przywileju ubóstwa, wyraża się w wielkiej miłości siostry do zwierząt, a zwłaszcza do kotów.