Ale nie tylko przyroda radowała. To, co zbudował człowiek, również jest „wielkie”. - Wielkie nie tylko dosłownie: wiadukty, kaskady, drogi, kanały, domy, wieżowce, kościoły, ale też w przenośni, bo bardzo często jest to pięknie wkomponowane w przestrzeń, wypełnia całość, nie burzy harmonii. Ciekawe, że ta sama część przyrody, ta sama budowla oglądana z różnych miejsc, nie jest tą „samą” - zastanawia się pan Wiesław.

Osiem do dziesięciu godzin samej jazdy na rowerze codziennie może wydawać się nudne. Otóż nie.

- Zadawałem sobie bardzo często pytanie: po co jedziesz? Czy tylko, żeby pokazać, że dasz radę? A może to ucieczka przed codziennością? - pan Wiesław stwierdza, że trudno było dać sobie jednoznaczną odpowiedź. Ale jak mówi myśli krążyły wokół tego, co było celem pielgrzymki - Sanktuaria Maryjne Europy. Miejsca, w których objawiła się Matka Boska i które zostały zatwierdzone przez Kościół, jako prawdziwe.

Wspomina również, że jego rozmyślania zaczęły się od wspomnień wyjazdu do Częstochowy.

- Cztery lata temu, również z Heniem, w ciągu czterech dni pokonaliśmy prawie 800 km. Będąc u stóp Jasnogórskiej Pani, w refleksji kapłana podczas Apelu Jasnogórskiego usłyszałem: "Jesteście tu po to, aby odzyskać przez Matkę u Jezusa, u Boga to, co straciliście". Te słowa bardzo mnie poruszyły, przyjąłem je dosłownie, gdyż dwa miesiące wcześniej, po grypie, straciłem węch i smak. Ucieszyłem się zatem, że to odzyskam. Dzisiaj powoli wszystko wraca, zaczynam czuć smaki i niektóre zapachy. 

- Moje myśli wracały również do wyjazdu do Watykanu, który miał miejsce 2 lata temu. 16 dniowa pielgrzymka z Heniem, która pozwoliła przejechać około 1700km, była pielgrzymką cudów. Dostrzegałem ciągle Bożą obecność, Bożą opiekę, Bożą troskę w naszym pielgrzymowaniu. Nauczyło mnie to, że przecież każdego dnia Bóg działa i jest obecny, a ja tego nie dostrzegałem. Pyszny myślałem, że wszystko to tylko JA - opowiada.